Linesman MMA Sözlüğü 2. Kelime “Do Bronx”: Portekizce bir söz öbeğidir. “Bronx’tan gelmek, oralı (Bronx’lu) olmak” anlamını taşır. “Bronx”, Brezilya’da favela denilen fakir mahalleleri ifade etmek için kullanılan bir argoydu.
Tarihler 17 Ekim 1989’u gösterdiğinde Sao Paulo’da bulunan Guaruja’da çelimsiz bir erkek çocuğu dünyaya geldi. Doktorlar bu çocuk için ancak 7 yaşına kadar yaşayabilir demişlerdi. Ama yanılacaklardı. Hem de çok…
Bu çocuğun adı Charles Oliveira idi. 12 yaşında BJJ’ye başlayacak olan bu adamın kaderini o spor değiştirecekti. Charles bu sporda o kadar çabuk ustalaşmıştı ki hocaları onu henüz daha 17 yaşında Sao Paulo’daki BJJ turnuvalarına sokmaya karar verdi.
Bu genç adam o turnuvalarda rakiplerini mindere zımbalayacaktı. Sayısız maç ve madalya kazandı Oliveira. 2007’de henüz 18 yaşında MMA’e geçmeye karar verdi. İşte onun için zorlu yolculuk şimdi başlıyordu…
Oliveria yaklaşık bir sene amatör olarak mücadele ettikten sonra 2008’de profesyonel oldu. Mart 2008’den Şubat 2010’a kadar 10 maç yaptı ve hepsini kazandı. (6 Nakavt, 5 Submission, 1 hakem kararı) bu performans, UFC’nin dikkatini çekti. Ağustos 2010’da ilk UFC maçına çıktı ve Darren Elkins’i triangle-armbar ile pes ettirdi. Onun galibiyet serisine veteran efsane Jim Miller sonlandırdı. Sonra Nik Lentz ile olan maç sonuçsuz bitti. Sonrasında Donald Cerrone’ye yenildi. Artık soru işaretleri vardı Oliveira hakkında. Pes eden diyorlardı. Asla şampiyon olamaz diyorlardı.
Sonraki iki maçını kazansa da daha sonra Cub Swanson ve Frankie Edgar’a yenildi. Büyük adamları bir türlü yenemiyordu “Do Bronx”. Sonrasında 4 maçlık seri yaptı kendine. Onu durduran ise Max Holloway oldu. O maç sonrası Oliveira adeta linç edilmişti. O maçta yemek borusu zedelenmiş ve maçı bırakmak zorunda kalmıştı. Ama basın onu “ezik, pes eden, korkak” olarak nitelendirmişti.
O maçtan sonra bir artı ve bir eksi şeklinde gitti. Paul Felder yenilgisi sonrası UFC’den kesik yemeli diyenler vardı. İşte bu bardağı taşıran son damla oldu. Charles Oliveira artık bambaşka birisi olacaktı.
İşte on efsanevi 11 maçlık serisi o zaman başladı. Önce Clay Guida’yı yendi. Sonra Jim Miller’dan rövanşı aldı. Nik Lentz ile hesabı kapattı. Kevin Lee’yi pes ettirdi.
Sıra UFC 256 zamanıydı. Rakibi Tony Ferguson’dı. Maçı kazanan Michael Chandler ile kemer maçına çıkacaktı. Tony Ferguson’ı uç raunt domine ederek hakem kararıyla maçı aldı. Artık kemer maçı zamanıydı…
UFC 262’deki kemer maçı öncesi herkes Michael Chandler’ın şampiyon olacağını düşünüyordu. Çünkü onların gözünde Oliveira bir ezikti, kaybedendi, korkaktı! Ama Charles bunlara aldırmıyordu. O KEMERİ İSTİYORDU. Maça çok iyi başlayan Chandler’dı. Bulduğu yumrukla işi bitirmeye yaklaşmıştı ama o kaybeden denilen Oliveria kendini savunmayı başardı. Raunttan sağ çıktı. Chandler’ı pişman edecekti. Etti de. 2. rauntta bulduğu kroşeyle Chandler’ı sarstı sonra da bitirdi. Favela çocuğu 27 maç sonra artık şampiyondu.
Sırada kemer savunmaları vardı. İlk isim Dustin Poirier idi. Basın yine aynıydı. Poirier’in Oliveira’yı çiğ çiğ yiyeceğini düşünüyorlardı. Ama öyle olmayacaktı. Charles iyi savunduğu karşılaşmada 3. rauntta rakibinin sırtına çıktı ve vücut kilidini kurdu. Bir yılan gibi sarılmıştı. Sonunda çene altını buldu. İyice sıktı. Poirier’in şansı yoktu. Pes etti. Oliveira kemerini korumuştu.
Justin Gaethje maçında tartı skandalı yaşadı Oliveira maalesef. Oteldeki tartı ve UFC’nin kendi tartısı tutmamıştı. Oliveira yarım pound fazla geldi. Dolaysıyla kemeri elinden alındı. Oliveira mental olarak hazır olmadığı maçta Gaethje’yi pes ettirdi. Kemerini kendince korudu. Sonra Islam Makhachev ile karşılaştı kemer için. O maçta da mental olarak hazır değildi. Kaybetti. Ama maçtan sonra farklı birisi olacağına dair söz verdi. Olacaktı da.
UFC 289’da Beneil Dariush’u yok etti. Orada kemeri istiyorum mesajını verdi. Belki UFC 294’daki Makhachev maçı olmadı ama o kemer maçını istiyor. Bu sefer önüne Arman Tsarukyan’u koydular. Kazanan kemer maçına çıkacak. Basın Arman’ı favori gösteriyor. Ama “Do Bronx” asla pes etmeyecek. Bunu sakın unutmayın…
Sizlere elimden geldiğince “Do Bronx” Charles Oliveira’yı anlatmaya çalıştım. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere…