Değerli Linesman okurları, EuroBasket 2022 final karşılaşmasını ele alacağımız yazımıza hoş geldiniz. 18 günlük keyif verici serüven dün itibariyle sona erdi. Bu 18 günde basketbola dair birçok şeyi yaşadığımızı söylemeliyim. Son saniyede kazanılan, kaybedilen maçlar, sürpriz galibiyetler, çeşitli hakem hataları, beklenilmeyen oyunculardan üst düzey performanslar, koçların ilginç tercihleri, hayal kırıklıkları… Evet, sevgili okurlarımız tüm bunların sonunda “İspanya - Fransa” finali ortaya çıktı. Gelin, hiç vakit kaybetmeden değerli finalin analizine başlayalım.
İki basketbol ekolünün karşı karşıya geldiği finali, İspanya 88-76’lık net skorla kupaya uzanan taraf oldu. İspanya’nın bu turnuva özelinde hikayesi, Scariolo’nun “Herkes bizim madalya mücadelesinden uzak kalacağımızı düşünüyor. Tek yapmamız gereken madalya mücadelesine yaklaşmak için çalışmak ve sonrasında da rekabetin bizi nereye götüreceğini görmek.” sözleriyle başladı. Birçok otoritenin, onları geride görmesi İspanyolların ekstra itici gücü oldu. Şampiyonluğun alınması da verilebilecek en güzel mesaj niteliğinde. İlk maçtan son maça kadar disiplini, tedbiri elden bırakmayan bir ekip seyrettik. Bu maç özelinde de aynı durum devamlılık gösterdi. Maçın başından itibaren kontrol İspanya'daydı. Fransa, 2. çeyreğin sonunda ve 3. periyodun başında reaksiyon gösterse de yetersiz kaldı. Juancho Hernangomez ve Brown tekrardan devreye girince de maçın kopması daha da kolaylaştı. Özellikle Juancho’nun dış şut performansıyla beraber bulduğu 27 sayı, belirleyici roldeydi. Olağanüstü şut verimliği gösterdi. Üçlüklerini maçın her noktasında bulması, Fransa adına can sıkıcı bir durum haline geldi. Juancho Hernangomez, “Bo Cruz” kimliğine büründü demek pek de yanlış sayılmaz. Öte yandan Willy Hernangomez’in Gobert karşısındaki performansını çok beğendim. Gobert gibi dev bir savunmacıyla oldukça başarılı boğuştu. Sertlik seviyesini onun düzeyine kadar getirebildi. Bu durumda, Fransa’nın savunma ayağını bir nebze kitleyen olgu haline geldi. Willy’nin savunma katkısına, 14 sayılık hücum performansı da eklenince onun değeri daha da anlaşılır duruma geliyor. Gasol kardeşlerin başlattığı “ekolü” Hernangomez kardeşler devam ettirdi. Basketbola böyle hikayelerin eşlik etmesi de oyunu güzelleştiren ve anlamlı kılan başka bir faktör. Umarım bu iki kardeşin turnuva dominasyonlarını izlemeye devam ederiz.
Turnuvanın flaş ismi Lorenzo Brown finalde de şovuna devam etti. Ekseriyetle bire bir savunmaya karşı gösterdiği performans dikkat çekiciydi. Savunmasını çok rahat ekarte edip potaya uzandığını birçok kez gördük. Ne Albicy ne Heurtel ne de pota altı savunmasındaki Gobert onu durduramadı. Öte yandan 11 asistle de maça damga vurmayı başardı. Skorer ve asistçi yönünü parlatıp Hernangomez kardeşlere eşlik ederek şampiyonluğun mimarlarından birisi oldu.
İspanyollar top kaybından ürettiği sayılarla, top çalmalarıyla, bench katkılarıyla ve dış şut verimlilikleriyle bir adım önde olmayı başardı. Alberto Diaz’ın topa baskısı arka alanda da savunmayı rahatlatan başka bir faktör oldu. Bunlarla birlikte Fransa’nın dört etkende de geride olması onların kalitesine de yakışmadı. Finale yakışır tarzda mücadele edemediler. Haliyle seyir zevki bir nebze aşağıda kaldı. Gerçek bir top yönlendiriciyi mumla aradılar ve Gobert’i bir türlü devreye sokamadılar. Dolasıyla gümüş madalyayla ülkelerine döndüler.
Evet sevgili okurlar, yazının başında da belirttiğim gibi zaman zaman sorunlar olsa da güzel bir 18 gün geçirdik diyebiliriz sanırım. Bizde Linesman ailesi olarak her gün yazılarımız ile size turnuvayı aktarmaya çalıştık. Çok güzel geri dönüşler aldık. Zaman ayırıp bizimle olan herkese çok teşekkür ederiz, bir başka turnuvada görüşmek üzere. Linesman'le kalın!